18 oktober 2010
Wat is een besluit? Het is een vraag die de laatste weken steeds bij me opduikt. Ik merk dat bij organisatorische kwesties steeds zinnen langskomen als "…ja maar, waar vindt dan de besluitvorming plaats?" Om eerlijk te zijn begreep ik die vraag aanvankelijk niet. In mijn naiviteit dacht ik dat je zelf een besluit nam en vervolgens handelt conform je besluit. Maar ik begreep al snel dat dit niet is wat bedoeld werd. Het ging hier om "formele" besluitvorming. Besluiten waarvan de leiding van een organisatie, vereniging of bedrijf kan denken dat eenieder er naar handelt, omdat het formeel besloten is. Ik had het over iets heel anders. Ik had het over dat wat je vanuit je zelf beslist als zijnde de goede stap. Niet het besluit van een organisatie, waar je je achter kan scharen. Nee. Jouw besluit, gebaseerd op je kennis, passie en vakmanschap. Een keuze waar je intrinsiek achter staat.
Ik kom tot de conclusie dat daar waar organisaties formeel besluiten nemen, medewerkers dat vaak niet doen. Consequentie: je ontneemt het vakmanschap zijn kracht en het verdwijnt stilaan uit je organisatie. Formeel besloten door het management. Is besluiteloos management dan wat je wil?
Is het voldoende om enkel de gezamenlijke focus vast te stellen, medewerkers daar op te verbinden en ze vanuit hun passie gekoppeld aan dat doel te laten handelen? Het voorkomt in ieder geval tot achter de komma gedetailleerde besluitvormingsprocedures. Want als we iets formeel besluiten, dan moet het natuurlijk nauwkeurig en transparant. Tja en als ik die kant op denk, komt als vanzelf de vraag: als de managementlaag beter besluiteloos kan zijn, heb je ze dan eigenlijk wel nodig? Is de nieuwe manager wel een manager, of is het een leider die zijn medewerkers waarlijk ontmoet, met ze deelt, het vakmanschap focust op het doel en optimaal in zijn kracht zet? Is het: op naar een besluiteloze organisatie vol met besluitvaardige vakbekwame medewerkers?
Mensen zijn uitermate in staat zich aan te passen aan nieuwe situaties. Toch zijn we vaak bang voor verandering en ontkennen we die eigenschap. Ik heb gemerkt dat als we open en met vertrouwen de onbekendheid tegemoet treden er een organisch proces ontstaat van nieuwe verbindingen en creativiteit. Improviserend. Er onstaat geloof in elkaar en een plek waar ieder mens staat voor wie hij is en wat hij doet. Vanuit echtheid, met passie. In deze blog mn ervaringen met dit mens-zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten